De wachtkamer van de polikliniek Kindergeneeskunde heeft een flinke make over gehad. Dankzij de hulp van IKEA en de stichting Vrienden van het Martini Ziekenhuis heeft de wachtkamer een compleet nieuwe inrichting gekregen. De wachtkamer is ingedeeld in drie zones en heeft een natuurthema. Ouders en kinderen van alle leeftijden kunnen hier ontspannen wachten, voordat ze de spreekkamer in gaan. Ook de spreek-/onderzoekskamers zijn aangepast. Als de kinderen zich meer op hun gemak voelen, verloopt het gesprek of onderzoek bij de arts of verpleegkundige ook soepeler. De muren in de spreekkamers zijn voorzien van grote foto’s van (jonge) dieren en bieden daarmee gelijk een leuke afleiding.
Voor alle leeftijden
Koba Smith, secretaresse op de poli Kindergeneeskunde, zwengelde het hele idee aan. ‘We hoorden van de kinderen die bij ons kwamen, dat de wachtkamer saai was en niet bij hun leeftijd paste. Door afleiding te bieden, willen we kinderen en hun ouders meer ontspannen de spreekkamer in laten gaan. Om dat te bereiken hebben we eerst een brainstorm samen met kinderen gehad. Zo konden we van hen zelf horen hoe ze de wachtkamer graag in zouden willen delen en wat er allemaal in zou moeten komen om het voor iedereen een leuke plek te laten zijn.’ Laura de Vries, fondsenwerver voor Vrienden van het Martini Ziekenhuis, bracht hen in contact met IKEA, die voor hun speerpunt Moeder & Kind op zoek was naar een goed doel. IKEA maakte vervolgens het ontwerp en verzorgde, samen met medewerkers van het Facilitair Bedrijf, ook de verbouwing en inrichting van de wachtkamer.
Vrienden
Tijdens de opening van de nieuwe ruimtes bedankte Hans Feenstra iedereen die geholpen heeft om deze wens te realiseren. ‘Aangezien niemand voor zijn lol naar het ziekenhuis komt, is het aan ons om er alles aan te doen het verblijf hier zo aangenaam mogelijk te maken. Daar spannen wij ons zo veel mogelijk voor in en daarbij zijn de Vrienden heel belangrijk, want niet alles kan altijd uit zorggeld betaald worden.’
Koba: ‘We denken dat dat heel goed gelukt is, maar hebben nog steeds één grote wens: een interactieve wand. Die mag in dit digitale tijdperk eigenlijk niet ontbreken. We hopen dat zich daarvoor nog gauw een sponsor aandient.’
